Nie żeń się ze mną.

Wulgaryzmy, bo lubię.

Carlisle Michaelis
▷ 31 lat, urodzony 3 marca 1981 roku we Francji 
▷ psycholog szkolny
▷ ojciec jedenastoletniego syna

Nieco Wietnamu i nieco Francji.

Wkurwiają mnie te popieprzone smarkule, które ciągle zawracają mi głowę tym, jak to rzucił je chłopak i spotyka się z inną. Czy one myślą, że nie mam nic innego do roboty, tylko tego wysłuchiwać? Jestem psychologiem, a nie pracownikiem telefonu zaufania, do cholery.

Zechciało im się stwierdzić, że powinienem przeprowadzić się gdzieś i znaleźć sobie kolejną żonę. Nie obchodziło ich też to, że miałem znajomych i przyjaciół. Właśnie takie było moje życie. Narzucano mi w wszystko. Od zainteresowań po ewentualnie kandydatki na żonę. Zawsze się buntowałem, kiedy próbowano umawiać mnie z kimś, kogo wcale nie znałem. Byłem arogancki, nieprzyjemny i jak najbardziej odpychający. Nikt, poza starszym bratem nie potrafił mnie zrozumieć. Nie dał rady się przeciwstawić i  zadbać o swoje szczęście, dlatego dziś żyje z kobietą, której tak naprawdę nie kocha. Widział, że i mnie rodzice planują ożenić, ponieważ wstyd, żebym ja był kawalerem, kiedy on  już żonaty. Nie zamierzałem pozwolić sobie na coś takiego i zwyczajnie odmówiłem. Osobowość miałem ciętą i nieprzyjemną. Wiele emocji musiałem w sobie skrywać, ponieważ miałem plan. Zniknąć prędzej czy później i żyć tak, jak ja chciałem. Cóż, i tak zrobiłem. Wyprowadziłem się z Francji do Anglii. Przeleciałem koleżankę z pracy, nieco zwariowaną psycholożkę Jenis i zrobiłem sobie syna. Nudna historia, jak flaki z olejem.

Nie żeń się ze mną.

 

Nie interesuje mnie ani polityka, ani biznes, ani ubijanie interesów, jak resztę rodziny. Lubie sport; trenuję boks od jedenastego roku życia. Całkiem dobrze radzę sobie również w karate i aikido. Lubię biegać i grać w koszykówkę. Interesuje się muzyką; mam wiele tysięcy różnych płyt, gram na saksofonie, pianinie oraz skrzypcach. Saksofon jednak, preferuje najbardziej.
Osobowość, jaką kryłem w sobie przez wiele czasu, jest wpasowana w moje zainteresowania. Kiedy robię coś, co lubię, skupiam się na tym. Jestem optymistą i nie znoszę pesymistów, szczerze mówiąc. Przesadnych realistów też zbytnio nie lubię. W stosunku ogólnym do ludzi, jestem osobą otwartą na nowe znajomości i chętną, by pomagać. Nie spoufalam się, co prawda, z każdym, ale też nie kryję się po kątach i nie robię z siebie osoby tajemniczej i małomównej. Lubię słuchać i doradzać. Kłamstwo, obłuda i tego typu podobne rzeczy mnie odpychają. Cenię sobie przyjaźń.

No, staram się być miły.

[Cześć. Karta taka miała być. Skopiowana z innej (mojego autorstwa oczywiście). Wątki i powiązania na yes.  Lee.]